Güne nasıl başlarsan
öyle gidermiş. Hakikaten de öyle. Sabah sabah güne salak insanlarla başlayınca, devamında da salak insanlarla muhatap olup, daha olmadı üstüne kavga edip, günün bitmesini bekliyorsun.
Usta başı yılanın önde gideni. Kimse sevmez üretimde. Ancak adam yirmi senedir buraya kazık çakınca ister istemez bir şekilde dediğini yaptırıyor. Hatta insanların ekmekleri ile oynamak gibi karaktersizlikleri de var. O bilir her şeyi. Malzeme beğenmez, personel beğenmez. Onu kim beğenecekse artık.
Sabah malzeme gelmiş. Getiren adam ile usta başı anlaşamazmış. Getiren malzemeyi bırakmış, yanıma geldi. Sanıyorum ki usta başı teslim aldı. Meğer araları bozukmuş. Teslim etmemiş. Malzemenin geldiğini duyunca bu da delirdi. Neymiş bundan sonra malzeme getirirse ve ona teslim etmezse kabul etmezmiş. Adam sinirden telefonda kendisini yiyecek resmen. Nasıl hırs yapmış, nasıl delirmiş adam onu kazımadı diye anlatamam. Bana bağırıyor. Onu neden görmeden gitmişmiş. Bana neyse. Git o adama bağır. Deli mi ne?
Saçma salak insanlarla sabah beri girdiğim diyologlar neticesinde kafam Sabiha Gökçen Havalimanı gibi. İnen, kalkan, rötar yapan ve bekleyen uçakların, bekleyen ve koşturan yolcuların haddi hesabı yok. Sabah beri çalan telefonlar, gelen giden insanlar ve üstüne Elif faktörü paha biçilemez doğrusu. Beni gerim gerim geriyorlar. İnsanı huzurla çalıştırmıyorlar. Sıcakların mı? işlerin mi? yoksa insanların mı? etkisidir bilemiyorum ama stresli ortam yaratmakta üstlerine yok. Kafamın içi çok karışık. Düşünceler, düşünceler ve düşünceler. Havalimanı bile az kalır sanırım kafamın içindeki görüntü için.
öyle gidermiş. Hakikaten de öyle. Sabah sabah güne salak insanlarla başlayınca, devamında da salak insanlarla muhatap olup, daha olmadı üstüne kavga edip, günün bitmesini bekliyorsun.
Usta başı yılanın önde gideni. Kimse sevmez üretimde. Ancak adam yirmi senedir buraya kazık çakınca ister istemez bir şekilde dediğini yaptırıyor. Hatta insanların ekmekleri ile oynamak gibi karaktersizlikleri de var. O bilir her şeyi. Malzeme beğenmez, personel beğenmez. Onu kim beğenecekse artık.
Sabah malzeme gelmiş. Getiren adam ile usta başı anlaşamazmış. Getiren malzemeyi bırakmış, yanıma geldi. Sanıyorum ki usta başı teslim aldı. Meğer araları bozukmuş. Teslim etmemiş. Malzemenin geldiğini duyunca bu da delirdi. Neymiş bundan sonra malzeme getirirse ve ona teslim etmezse kabul etmezmiş. Adam sinirden telefonda kendisini yiyecek resmen. Nasıl hırs yapmış, nasıl delirmiş adam onu kazımadı diye anlatamam. Bana bağırıyor. Onu neden görmeden gitmişmiş. Bana neyse. Git o adama bağır. Deli mi ne?
Saçma salak insanlarla sabah beri girdiğim diyologlar neticesinde kafam Sabiha Gökçen Havalimanı gibi. İnen, kalkan, rötar yapan ve bekleyen uçakların, bekleyen ve koşturan yolcuların haddi hesabı yok. Sabah beri çalan telefonlar, gelen giden insanlar ve üstüne Elif faktörü paha biçilemez doğrusu. Beni gerim gerim geriyorlar. İnsanı huzurla çalıştırmıyorlar. Sıcakların mı? işlerin mi? yoksa insanların mı? etkisidir bilemiyorum ama stresli ortam yaratmakta üstlerine yok. Kafamın içi çok karışık. Düşünceler, düşünceler ve düşünceler. Havalimanı bile az kalır sanırım kafamın içindeki görüntü için.
Yorumlar
Yorum Gönder