Geçtiğimiz hafta küçük eltimler bebeği cuma günü sünnet ettireceklerinden bahsettiler. Biz onlara eğer bebekken yaptırmayı düşünüyorlarsa, kırkı çıkmadan yaptırmalarını önermiştik. Daha çabuk iyileşiyor. Fakat henüz düşünmediklerini söylemişlerdi. Aradan çok zaman geçmeden bu ne perhiz, bu ne lahana turşusu o zaman. Çocuk onların çocuğu ama sıkıntı olan nokta bebeği sünnet yaptırmaları değil, kendi kafalarına göre bir doktor seçip, (adam resmen baytar çıktı) çocuğu körü körüne o buldukları doktora götürmeleri. Ayrıca çocuk doğduğundan beride bir özel hastane merakları var ki, halen daha anlamadım gitti. Neden özel hastane?
Cuma sabahı sünnet işlemi bitti ve eve döndüler. Telefonda konuştuğumuzda herhangi bir sıkıntı olmadığını, eve geldiklerini söylediler. Akşam eve geldim. Eşimin kardeşi aradı. Eve geldikten sonra dikişin attığını ve kanama nedeniyle yeniden gittiklerini, tekrar dikiş attıklarını söyledi. Yavrum kıyamam nasıl canı yanmıştır.
Dün akşam yine durumunu ve doktoru nereden bulduklarını sordum. Bir arkadaşı varmış, çocuk pipirikli bir tipmiş. O çok araştırmış ve en iyisi buymuş. Doktor ikinci dikiş atmaya gittiklerinde ilk kez böyle bir şey başına geldiğini söylemiş. Öncesinde olsaydı da hiçbir doktor söylemezdi ki. Bunu onlara da söyledim. Haklı olduğumu kabul ettiler.
Çevremde hastanelerde çalışan, doktorlarla sürekli haşır neşir olan o kadar çok arkadaşım var ki, insan böyle bir şeye kalkıştığında bir kişi pipirikli diye onun dediği doktora körü körü gitmek yerine, başkalarına da sorarak hareket etmesi çok daha mantıklı. Adam işinde o kadar iyiymiş ki, sünnet dikişi neredeyse atmayacakmış. Elinde ip mi yoktu acaba? diye düşünmekten kendimi alamıyorum.
Kendi göbeğini kendin kesmek başka bir şey ama bu tamamen her şeyi biz kendimiz biliriz, başımıza buyruk yaşarız, kimseden fikir almayız durumları. Ancak tecrübeli, görmüş geçirmiş insanlardan her zaman fikir almak daha mantıklı. Bu ben olmalıyım diye söylemiyorum. Bir kaç kişinin daha fikrini sormak gerekirdi. En azından yavrum bu kadar acı çekmemiş olurdu. Kendi doğrularınız için küçücük çocuğu denek haline getirmeniz hiç doğru gelmiyor.
Dün akşam yine durumunu ve doktoru nereden bulduklarını sordum. Bir arkadaşı varmış, çocuk pipirikli bir tipmiş. O çok araştırmış ve en iyisi buymuş. Doktor ikinci dikiş atmaya gittiklerinde ilk kez böyle bir şey başına geldiğini söylemiş. Öncesinde olsaydı da hiçbir doktor söylemezdi ki. Bunu onlara da söyledim. Haklı olduğumu kabul ettiler.
Çevremde hastanelerde çalışan, doktorlarla sürekli haşır neşir olan o kadar çok arkadaşım var ki, insan böyle bir şeye kalkıştığında bir kişi pipirikli diye onun dediği doktora körü körü gitmek yerine, başkalarına da sorarak hareket etmesi çok daha mantıklı. Adam işinde o kadar iyiymiş ki, sünnet dikişi neredeyse atmayacakmış. Elinde ip mi yoktu acaba? diye düşünmekten kendimi alamıyorum.
Kendi göbeğini kendin kesmek başka bir şey ama bu tamamen her şeyi biz kendimiz biliriz, başımıza buyruk yaşarız, kimseden fikir almayız durumları. Ancak tecrübeli, görmüş geçirmiş insanlardan her zaman fikir almak daha mantıklı. Bu ben olmalıyım diye söylemiyorum. Bir kaç kişinin daha fikrini sormak gerekirdi. En azından yavrum bu kadar acı çekmemiş olurdu. Kendi doğrularınız için küçücük çocuğu denek haline getirmeniz hiç doğru gelmiyor.
Yorumlar
Yorum Gönder