Hamilelik Kaprisleri

Geçen haftadan beri iş yoğunluğu,

bilgisayarımın değişimi derken günlük yazmaya fırsatım olamadı. Yeni normal süreçte evden çıkmasak mı? yoksa tedbiri elden bırakmadan gezsek mi? diye düşünürken kendimizi hafta sonu Bursa'da bulduk. Aslında çekirdek aile ile gideceğimiz geziye Hale, Lale, Jale bütün mahalle gittik. Sabah güzel başlayan yolculuğumuz sevgili çok hamile eltimin kaprisleriyle devam etti. Gezerken bir şeyi olmayan sevgili eltim, dün gün boyunca yoğun mide bulantısı, kusma nedeniyle sabahtan akşama kadar yatmış. Akşam işte olan kocasını arayıp, gelip çocukları doyurması için isteklerinden de geri kalmamış. İnsan çocukları doyuramayacak kadar nasıl bir hastalıkla mücadele halindedir ki; kocasını işten eve çağırır. Bugün de doktor kontrolü varmış, yine eşi işe gitmemiş. İnsan da azıcık düşünce olmalı. Bende çocuk doğurdum ama tüm kontrollerime kendim gittim. Aracımız olduğu halde eşimden işten izin alıp beni taşıması için talepte bulunmadım. Kendi halledebileceğim işler için neden yanımda çanta gibi eşimi gezdireyim ki? Çok anlamsız. Zaten kadın doğum polikliniğinde ben nasıl erkeklerin olmasından hoşlanmıyorsam, başkaları da hoşlanmayabilir. Ne gereği var da ben sevmezken aynı hareketi yapayım?

Dün akşam eşimle konuşuyoruz. Benimle aynı fikirde ama elden gelen bir şey yok ne yazık ki. Kadın sırf erkek çocuk olsun diye üçüncü çocuğa hamile kaldı. Çocuk bakımı, yemek yapmak eziyetken sırf bizim oğlumuz var diye hamile kalması da ayrı bir ironi doğrusu. İlk hamile kaldığını öğrendiğinde sağlıklı olsun derken, şimdi kızlarının erkek olsun dediğini iddia ediyor. Ama yemedik. Gargara bile yapmadık. Hani yediğimizi düşünüyorsan sadece kendini kandırırsın. 

Sahilde yürürken arkamdan eşiyle geliyorlardı, konuşmalarına kulak misafiri oldum. Hamile olduğundan denize karşı eve aşeriyormuş, eşinin ona bir ev alması gerekiyormuş. Her konuşmasında kendisinin orman insanı olduğunu söylüyordu, şimdi de benim fikirlerimi kendisine empoze ederek, hayatı boyunca hep denize karşı evi hayal ettiğinden bahsediyor. Senin kendi düşüncelerin, fikirlerin ve kişiliğin yok mu? ki sen bu şekilde davranıyorsun. Eşine ısrarların biri bin para. Eşi de bunun nasıl aşerme olduğunu, böyle aşermenin olmadığını söyledi. Konuyu kapadı ama bizimkinde surat yerlerde.

Hamileyken bir kez olsun eşime eziyet edecek bir davranışta bulunmadım. Sadece bir kez aşerdim. Çok net hatırlıyorum. Arefe günüydü. Eşim kardeşleriyle pantolon almaya gitmişti. Televizyonda bir filmde midye dolma yiyen kişiyi gördüğümde dehşet derece de canım istemişti. Sadece alınacak yerini de söyleyerek midye dolma almasını istemiştim. Bunun dışında ne gecenin köründe yataktan kalkıp yiyecek bulmaya gönderdim, ne de gereksiz taleplerde bulundum. O insana da yazık günah. 

Sevgili eltim diğer iki çocuğunda olduğu gibi, bu hamileliğinde de eşine dünyayı dar etmeye devam ediyor. Adam işten gelip çocuk bakıyor, yemek yapıyor, ev topluyor ama halen daha yaranamıyor. Gerçi bana kalırsa taviz tavizi doğuruyor ama neyse. Bana ne. Alan razı, satan razı. Bu kadar kaprisi de çeken kaynım. Gece gündüz çalışır durur, yine de yaranamaz. Ne borçlarını kapatır, ne karısının çenesini. İsteklerse zaten arzular şelale.